The Mariah Carey Diaries

view the movie above to find out how Carey designed a house for herself at the best of the charts and how she's working with her good results to offer back to your Group. Keep checking GRAMMY.com For additional breakdowns on some of the top Black artists in tunes.

Browne commente que « depuis deux décennies, le mélisme a pris possession de la pop comme jamais auparavant. Les débuts de Mariah Carey en 1990 avec Vision of Love, suivi deux ans moreover tard, par I'll often appreciate You de Whitney Houston, avaient mis la barre incroyablement haute en termes de notes étirées as well as élevées, et plus longues que la plupart des admirers de pop n'avaient jamais entendues[374]. » Il ajoute une génération ultérieure de chanteuses comme Christina Aguilera, Jennifer Hudson et Beyoncé, construisant leur carrière autour du mélisme (des hommes comme Brian McKnight et Tyrese Gibson le pratiquent également, mais les femmes dominent bien furthermore dans ce domaine)[374].

Charmbracelet, który określiła jako „nowe życie za życia”[110]. Choć wydany w następstwie albumu Glitter i powrotu Carey na scenę muzyczną, Charmbracelet miał umiarkowaną sprzedaż, jakość wokalu Carey była krytykowana. „The Boston world” ogłosiło, że „album jest najgorszy w jej karierze i ujawnił głos, który nie jest już zdolny ani do gimnastyki opartej na grawitacji, ani do miękkich dźwięków”[125]. Redaktor AllMusic, Stephen Thomas Erlewine wyrażał podobne uczucia i pisał: „Największym problemem jest to, że głos Mariah jest nagrywany w strzępach na całej płycie, nie może już dłużej gruchać ani cicho nucić, ani też nie może wykonywać swoich charakterystycznych, grających w sprzeczności ruchów wokalnych”[126].

Carey posando para uma foto com um fã em dezembro de 2009. A mídia constantemente rotulou Carey como "diva" por seu estrelismo e vedetismo.[280] Sobre isso, ela comentou: "[Sim] eu tive meus momentos de diva, e então as pessoas não conseguem me desassociar disso. Acho que é um pouco exagerado, porque sou fruto de uma verdadeira diva: Minha mãe é cantora de ópera. E isso que é uma verdadeira diva, você sabe. E encaro isso como um elogio, ou seja, eu não seria a pessoa que sou sem ter vivenciado isso".[281] Em 2008, a revista Time a nomeou uma das a hundred personalidades mais influentes do ano no mundo.[282] O escritor do periódico NOW, Kevin Hegge, concordou que "a influência de Carey é indiscutível".[283] O nome da estadunidense foi "presença constante nos tabloides no início da década de 2000" e seu colapso físico e emocional público durante a promoção Glitter, em 2001, se tornaram "matéria rotineira nos portais", de acordo com Justin here Curto, escritor da Vulture.

En ce qui concerne son form de voix, Carey a dit qu'elle était alto. Carey affirme qu'elle a des nodules sur ses cordes vocales depuis son enfance, en raison desquels elle peut chanter dans un registre in addition élevé que les autres. Cependant, la fatigue et la privation de sommeil peuvent affecter sa voix en raison des nodules, et Carey a expliqué qu'elle a goé par beaucoup de pratique pour maintenir un équilibre pendant le chant.

L'album se vend à nine hundreds of thousands d'exemplaires[5]. Elle fait alors pour la 1re fois une véritable tournée mondiale, le Rainbow Tour, passant sur 3 continents (l'Amérique du Nord, l'Europe et l'Asie). Toutefois, de nombreuses critiques reprochèhire à Mariah Carey une voix moreover que fatiguée durant cette tournée.

A escritora Kristin Corry falou sobre o legado de Carey, afirmando que assim "como muitas mulheres negras antes dela, Carey lutou pelo controle criativo de sua carreira" e trouxe o "hip-hop para o público pop não por necessidade, mas porque period um parte de sua identidade".[336] Além de sua capacidade vocal, Carey foi creditada por seu papel e impacto como compositora; Corry notou que "além de sua habilidade para cantar, a voz que [Carey] possuí em suas letras são igualmente fortes".[336] Jeff Benjamin, da Forbes, notou que as habilidades de composição da artista eram um aspecto "geralmente esquecido" de seu legado musical.

No ano seguinte, Carey retornou aos estúdios para dedicar-se à composição e produção do content que viria a se tornar seu segundo álbum.[30][31] Devido ao sucesso da estreia da cantora, a Columbia permitiu que ela tivesse mais controle musical, permitindo-lhe mudar e misturar seus gêneros musicais, suas melodias e produções. Durante a gravação do álbum, a cantora trabalhou com diversos músicos e produtores, além de Walter Afanasieff, um dos produtores de seu álbum homônimo.[32] Emotions apresentou influências musicais de baladas dos anos 1950, 60 e 70 e da música gospel, além do R&B e do soul, presentes no álbum anterior de Carey.

chart voyages – and, as she continues so as to add to her chart legacy, together with her new one, “Infinity” (which she done within a medley with “eyesight” within the Billboard audio Awards may possibly seventeen), crowning the Billboard + Twitter Trending a hundred and forty on the arrival of its new video clip – Billboard

[283][287] Na época de seu lançamento, "Obsessed" gerou controvérsia devido ao seu conteúdo lírico; os críticos e a mídia sugeriram que Carey estivesse referindo-se ao rapper Eminem, que a referenciou negativamente em diversas canções, bem como a sua constante "obsessão" por ela na mídia.[288] "Obsessed" não faz Adult menção ao nome do artista, embora os críticos achem que seja muito óbvio o destinatário.[288] Além disso, Carey desempenhou um papel que se assemelha ao dele no videoclipe que acompanha a música.[288]

Mais c'est avec le suivant, We Belong with each other, que la chanteuse signe sans conteste son retour. Bénéficiant d'une substantial diffusion sur les radios américaines, il atteint la 1re location du warm one hundred[four] (son 1er depuis Thank God I found you en 2000). Il reste en pole placement durant 14 semaines, devient le titre le moreover diffusé de l'histoire américaine[15] et est même élu chanson de la décennie par le Billboard[16]. Le single suivant, Shake It Off - qui ne kind que dans les pays anglophones - rencontre le succès à son tour, en atteignant la 2e spot aux États-Unis[4] juste derrière We Belong jointly, faisant de Mariah Carey la 1re artiste à classer 2 titres au sommet des charts américains en même temps. Le 4e single, Really don't Forget About Us (un des titres reward de la réédition de l'album), confirme son retour triomphal et devient sa 17e chanson à être no one aux États-Unis et au Brésil[4]. L'album s'écoule à près de 15 thousands and thousands d'exemplaires dans le monde[five].

Carey i Boyz II Adult males podczas koncertu w Madison Square yard (1995) Na początku 1993 rozpoczęła pracę nad kolejnym albumem. Po tym, jak album thoughts nie osiągnął komercyjnego poziomu debiutanckiego albumu, Carey i wytwórnia Columbia Records doszli do porozumienia, że następna płyta będzie zawierała więcej wpływów brzmień muzyki pop, aby przyciągnąć szerszą publiczność[forty eight]. Podczas sesji pisania tekstów piosenek Carey pracowała głównie z Afanasieffem, z którym współtworzyła i wyprodukowała większość materiału[forty nine]. Album pt. songs Box został wydany 31 sierpnia 1993 i zadebiutował na pierwszym miejscu na liście Billboard 200[50]. Wydawnictwo okazało się najlepiej sprzedającą się płytą w karierze piosenkarki, rozchodząc się w ponad 32 mln egzemplarzy[35]. Album spotkał się z mieszanym przyjęciem ze strony krytyków muzycznych. Podczas gdy wielu pochwalało popowy wpływ albumu i mocne treści, inni uważali z kolei, że Carey w mniejszym stopniu wykorzystała swój uznany zakres wokalny[51].

transcends time. The album don't just serves as illustration of Carey’s unwavering perseverance, but a formative bit of art that jump commenced A really magnificent occupation.

Patricia então percebeu que a filha tinha um ouvido musical absoluto, algo raro para uma criança dessa idade.[11] Ficando muito tempo em casa sozinha, Carey escutava músicas para passar o tempo e sempre imitava as notas altas que ouvia da mãe.[10] arriveçou a escrever poesia e letras enquanto cursava a Harborfields High School em Greenlawn, Nova Iorque, onde se formou em 1987.[12][thirteen] Embora apresentasse a filha à ópera clássica, Patricia nunca a pressionou a seguir uma carreira nela; Carey observou que Patricia "nunca fora uma mãe insistente. Ela nunca disse: 'Dê mais toque de ópera [ao seu canto]". Eu respeito muito a ópera, mas isso nunca me influenciou".[14] Ainda em lengthy Island ela teve a oportunidade de trabalhar com músicos como Gavin Christopher e Ben Margulies, com quem co-escreveu substance para sua fita demo. Disposta a buscar um contrato de gravação, Carey mudou-se para a cidade de Nova Iorque, onde morou com mais duas amigas num pequeno apartamento alugado.[15] Nesse for everyíodo, ela trabalhou como garçonete e assistente num salão de beleza. Após realizar um teste, ingressou como vocalista de apoio da cantora Brenda K. Starr.[16][17]

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *